ΛΙΓΑ ΣΧΟΛΙΑ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

Ο κόσμος έχει δίκιο να θέλει να αντιδράσει. Ο τρόπος που επιλέγει είναι δεδομένο ότι θα είναι ανάλογος με τα πιστεύω και την κρίση που έχει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Η συμπεριφορά του μπάχαλου είναι μέσα στην καθημερινότητά του και μια τέτοια φιλοσοφία ίσως και τον συμφέρει γιατί απομακρύνει από πάνω του πιθανές ευθύνες για το κατάντημά του.
Εγώ δεν ήμουν ποτέ υπέρ των παρελάσεων αλλά οι σημερινές εικόνες αξίζουν περαιτέρω συζήτησης και σχολίων.
Όλοι μας υπήρξαμε μαθητές και ξέρουμε πως αντιλαμβανόμασταν αυτή την ημέρα (τουλάχιστον το μεγαλύτερο ποσοστό). Ήταν μια μέρα χωρίς σχολείο που μας έδινε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία μετά το καραγκιοζολίκη που λεγόταν παρέλαση να πάμε για καφέ. Από τη μία λοιπόν όσοι πήραν πολύ εθνικά την ακύρωση ας χαλαρώσουν λίγο γιατί η παρέλαση για ελάχιστους από όσους συμμετέχουν έχει κάποια σημασία.
Από την άλλη έχουμε έναν όχλο που λειτουργώντας με τη ψυχολογία της μάζας αποφάσισε με έναν εύκολο τρόπο ο οποίος δεν έχει συνέπειες να το παίξει επαναστάτης. Είναι ο ίδιος τύπος επαναστάτη με αυτόν που δεν πληρώνει, με αυτόν που ποτέ δεν επαναστάτησε όταν οι πολιτικοί διόριζαν το παιδί του και ποτέ δεν το σκεφτόταν παραπάνω από ένα λεπτό όταν προέκυπτε ένας άδειος χώρος παρκαρίσματος σε μία ράμπα. Είναι η γνωστή κατηγορία των ανθρώπων που για τα κακά της μοίρας τους φταίνε πάντα οι άλλοι.
Σήμερα βέβαια προέκυψαν και κάποιοι ήρωες. Όπως ο νεαρός ο οποίος επειδή μούτζωσε έχει γίνει υπέρλαμπρο εθνικό αστέρι λες και έκανε κάποια ηρωική πράξη. Η υπερβολή όπως πάντα ήταν μέσα στη φύση μας και αν δεν απαλλαγούμε από αυτή δε θα δούμε άσπρη μέρα. Εγώ θεωρώ ότι αυτή η πράξη έχει την ίδια αξία για τον ίδιο όπως και το άν κέρδιζε κάποια κόντρα ταχύτητας με ένα φίλο του, η επίδειξη δηλαδή. Αν η ζωή του είναι γεμάτη ηθικότητα τότε αποδέχομαι την αξία αυτής του της πράξης.
Όσο για τους πολιτικούς...ας αφήσουν και αυτοί την πατριδοκαπηλία αυτής της ημέρας, ας βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει για πιο λόγο γίνονται όλα αυτά και ακόμα και αν αποδεχτούμε ότι όλοι φταίμε, κάτι που εγώ το αποδέχομαι, ε, και εκείνοι κάπως πρέπει να πληρώσουν (ανάλογα με την ποιότητα των πολιτών που δημιουργήθηκε και από αυτούς θα υπάρξει αντίστοιχη ποιότητας αντίδραση). Εγώ αυτό που ζητώ να κάνουν είναι αυτό που πρέπει χωρίς να υπακούουν σε μικροσυμφέροντα ομάδων και έχοντας πάντα στο μυαλό τους ότι ο νοήμων πολίτης ζητά ίση κατανομή βαρών. Αρχίζοντας από τις δικές τους πλάτες καθώς το φορτίο που κουβαλάν μόνο ψυχολογικό είναι μέχρι στιγμής.
Τα πάντα είναι μπερδεμένα δίπλα μας, η ζωή μας, η καθημερινότητά μας. καλά ξεμπερδέματα λοιπόν. Ας διδαχτούμε από τα λάθη μας.

ΔΕΝ ΘΑ ΛΛΑΞΕΙ ΤΙΠΟΤΑ

Η ΧΘΕΣΙΝΗ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΙΝΕΙ ΤΡΟΦΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΘΩΣ ΤΟ ΠΩΣ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗ ΔΙΕΞΟΔΟ Η ΟΧΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΟΜΜΟΡΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ.ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΩΣΤΕ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΝΑ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΤΟΥΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΚΚΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, Η ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΑΘΗΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΚΕ, Ο ΣΥΡΙΖΑ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΔΙΟΙ ΚΑΘΥΒΡΙΖΟΥΝ ΑΔΙΑΛΛΕΙΠΤΩΣ.

ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΤΗΤΕΣ ΚΑΤΑΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΟΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΟΣΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΣΑ ΧΩΡΑ. ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ, ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΨΗΣ, ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ. ΟΛΟΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΧΑΖΟΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΞΥΛΙΝΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΣΤΕΙ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΛΟΒΟΤΟΜΗ. ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΠΟΣΟ ΑΝΕΤΟΙΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΝΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟ.

ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ. ΜΟΝΟ ΑΝ ΘΙΧΤΕΙ ΤΟ ΤΟΜΑΡΙ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΨΕΥΤΟΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΔΙΟΙ. ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ...ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΚΑΝΕΝΑΝ (ΑΝΤΕ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΙ) ΝΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΕΝΩ ΟΛΟΙ ΞΕΡΑΜΕ ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙ Η ΛΗΞΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΚΑΚΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΕΙΚΟΝΑ. ΜΑ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΒΑΛΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ 95 ΚΑΘΑΡΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΗΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΜΑΣ ΜΟΙΡΑ.

ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ?

Ξαφνικά σε ολόκληρη την Ελλάδα εμφανίστηκε ένας απέραντος αριθμός επαναστατών αποφασισμένων να τινάξουν το status quo στο αέρα. Γεμίζουν τους δρόμους, υψώνουν φωνή, σφίγγουν τις γροθιές. Είναι έτοιμοι να αλλαξουν την πορεία της χώρας, να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους γιατί μόνο αυτοί δεν αλλοίωσαν τη φυσιογνωμία αυτής της χώρας.

Και αναρωτιέμαι...τόσα χρόνια όταν όλοι μας βρίζαμε καταστάσεις και συμπεριφορές σε ποιους αναφερόμασταν; Δε μιλούσαμε για τις νοοτροπίες των απλών πολιτών, των ανθρώπων της διπλανής πόρτας οι οποίες έδειχναν απάθεια και αδιαφορία προς τα κοινά και μια έλλειψη μέτρου ως προς την εξυπηρέτηση των προσωπικών συμφερόντων του καθένα;

Τώρα προφανώς έχει θιχτεί η προσωπική ζωη όλων μας σε σημείο που να πρέπει να αφήσουμε άδειο για καποια σαββατοκύριακα το παράνομο εξοχικό μας, να κατέβουμε στο κέντρο κάθε πόλης και να παρκάρουμε όπου βρούμε θέση αλλά κοντά στην πλατεία, να δηλώνουμε στους συνεπαναστάτες πόσο σκληρά δουλεύουμε ειδικά αν είμαστε στο δημόσιο τομέα, να υψώσουμε το χερι δείχνοντας το καινούργιο μας ρολόι που αγοράστηκε με όσα γλιτώσαμε με δόλιο τρόπο από την εφορία και να δηλώσουμε ότι η ευθύνη είναι μόνο των άλλων, πάντα των άλλων.

Είμαι υπέρ των συγκεντρώσεων και υπάρχει εκεί μέσα κόσμος που πάντα πεινούσε και πάντα φώναζε, που πάντα ήταν εκτός συστήματος, που έχανε άδικα ευκαιρίες να δουλέψει, να αποκτήσει ένα σπίτι, να κάνει κάποιες οικονομίες επειδή ο διπλανός του στην διαδήλωση είχε ένα γνωστο στην κατάλληλη θεση.

Δε μπορούμε λοιπόν τους δύο αυτούς αγωνιστές να τους θεωρούμε ίδιους. Και για αυτό περιμένω κάποιους από αυτούς να βγουν στα μεγάφωνα και να πουν ειλικρινά ότι και εκείνοι έφαγαν αναλογικά με το τι μπορούσαν να φάνε. Η κλοπή είναι αμαρτια είτε κλέψεις λίγα είτε πολλά. Απλά η ποινή είναι διαφορετική. Το θέμα είναι αν μπορείς να αντισταθεις στην κλοπή όταν τα λάφυρα είναι μπροστά σου.

Επαναστάτες χαμένοι στην ευνομούμενη μας καθημερινότητα, ας αναλογιστούμε όλοι μας και τις δικές ευθύνες. Λιγότερες ναι...ανύπαρκτες όχι. Η αποδοχή και των δικών μας λαθών μπορεί να φέρει την πραγματική επανάσταση.

ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΒΓΗΚΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΒΑΣΗ ΟΣΩΝ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ θεωρώ πως ήταν απίστευτο το πόσο πολύ αργήσαμε σαν πολίτες να κατέβουμε στους δρόμους. Γιατί γενικά μας αρέσει να διαμαρτυρόμαστε, να μαζευόμαστε, να κλείνουμε δρόμους. Η καθυστέρηση λοιπόν θεωρώ πως οφειλόταν από τη μια μεριά στο ότι δεν καταλάβαμε πόσο πολύ ο καθένας κοιτάει μόνο τον ευατό του και από την άλλη στο ότι πολλοί από εμάς έχουμε ενοχές μέσα μας για τη συμπεριφορά μας όλα αυτά τα χρόνια και τις δικές μας ευθύνες. Τώρα επειδή έγινε της μόδας και επειδή θίχτηκε το ελληνικό μας dna ήρθε η καταλληλη στιγμη και χτές βγήκε μεγάλη μερίδα κόσμου στο δρόμο να διαμαρτυρηθεί για τα μέτρα της κυβέρνησης ...και καλά έκανε.

Επειδή όμως η κριση είναι και συνειδησιακή και κυρίως στην ελλάδα ηθική με αυτόν τον τρόπο αντίστασης ούτε θα αλλάξει κάτι αλλά και να μπορούσαμε να σβήσουμε τα πάντα πάλι τα ίδια λάθη θα επαναλαμβάναμε.

ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΑ ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΧΤΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ...Αλλά εντυπωσιακό ότι ακούστηκαν από άτομα με παράνομα σπίτια, από αυτούς που γλύψαν τους πολιτικούς για να μπουν στο δημόσιο, από αυτούς που καταστρέφουν καθημερινά την πόλη, από αυτούς που πληρώνονται και κάθονται, από αυτούς που δε σέβονται τους συνανθρώπους τους, από αυτούς που δεν πληρώνουν εφορία, από αυτούς που ανατροφή παιδιών νομίζουν ότι είναι ένα δώρο playstation, από αυτούς, από αυτούς...δε θέλω να αδικήσω την αντίδραση αλλά επειδή τόσο καιρό τώρα με την κρίση οι νοοτροπίες δεν είδα να αλλάζουν μάλλον όλο αυτό είναι μια μόδα και όλοι μέσα μας παραμένουμε σε ΥΦΕΣΗ!

Θα μπορέσει να αλλάξει κάτι μόνο αν τα παιδιά αντιδράσουν μέσα στο σπίτι τους, ζητήσουν δικαιοσύνη, παιδεία, ενδιαφέρον, προσοχή, τιμιότητα από τους γονείς τους, ή αν οι μεγαλύτεροι κάνουν μια βαθειά αυτοκριτική αφαιρέσουν τα κύτταρα του εγκεφαλου τους που τρέφονται με σκέψεις πλουτισμού και εγωισμου και τότε απαλλαγμένοι όλοι απο τα βαρίδια του παρελθόντος κάνουμε μια επένδυση στο ηθικό μας μέλλον και οδηγήσουμε πρώτα το προσωπικό μας εγώ και μετά την κοινωνία σε ΑΝΑΠΤΥΞΗ.

ΝΑΝΟΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΓΙΛΕΚΟ

"Επανάσταση στον τομέα της υγείας αναμένεται να φέρουν, τα επόμενα 10-20 χρόνια, οι νέες εφαρμογές της νανοτεχνολογίας και της νανοϊατρικής, που στοχεύουν στη δημιουργία συστημάτων διάγνωσης σε πρώιμη φάση νοσημάτων, όπως ο καρκίνος και νευροεκφυλιστικές παθήσεις -π.χ. η νόσος Alzheimer- αλλά και στη δημιουργία νέων στοχευμένων φαρμάκων, με λιγότερες παρενέργειες. Οι εφαρμογές της νανοτεχνολογίας, ωστόσο, είναι ευρύτερες. Εξίσου σημαντική συνεισφορά στη βελτίωση της υγείας και της ποιότητας ζωής του ανθρώπου, είναι η εφαρμογή της στην αναγεννητική ιατρική, με την κατασκευή και χρήση μηχανικών ικριωμάτων ιστού ή βιοϋλικών. Πρόκειται για υλικά, που τοποθετούνται στο ανθρώπινο οργανισμό για να αντικαταστήσουν ή να βοηθήσουν ζωντανά συστήματα να λειτουργήσουν πιο αρμονικά, όπως, για παράδειγμα, τα stents και γενικά καρδιοαγγειακά εμφυτεύματα, ορθοπεδικές προθέσεις κ.α. Επιπλέον, πειράματα στον τομέα της νανοϊατρικής στοχεύουν και στη θεραπεία καρδιακών νοσημάτων, του σακχαρώδους διαβήτη ή των παθήσεων των νεφρών.
Τα παραπάνω ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του τμήματος φυσικής του ΑΠΘ, Στέργιος Λογοθετίδης, στο πλαίσιο του 6ου Διεθνούς Συνεδρίου Νανοπεπιστημών και Νανοτεχνολογίας ΝΝ09, οι εργασίες του οποίου ξεκίνησαν, σήμερα, στη Θεσσαλονίκη.
«Η δημιουργία φαρμάκων με χρήση νανοτεχνολογίας βρίσκεται προς το παρόν σε πειραματικό στάδιο. Τα επιτεύγματα της νανοϊατρικής θα έχουν εφαρμογές στη δημιουργία στοχευμένων φαρμάκων (ιδίως για τον καρκίνο, όπου θα στοχεύουν στα καρκινικά κύτταρα χωρίς να βλάπτουν τα υγιή), στην ανάπτυξη ιστών και στη δημιουργία συμπληρωματικών τεχνικών ανίχνευσης νοσημάτων, όπως ο καρκίνος και το Alzheimer σε πρώιμο στάδιο, με την ενίσχυση της μαγνητικής τομογραφίας», επισήμανε ο κ Λογοθετίδης.
Πρόσθεσε δε, πως η έρευνα στην Ελλάδα ακολουθεί τις έρευνες που γίνονται σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο και σταδιακά οι Έλληνες επιστήμονες αρχίζουν να στρέφονται στους τομείς της νανοτεχνολογίας και της νανοϊατρικής.
Στο συνέδριο παρουσιάζονται, μεταξύ άλλων, οι εφαρμογές τεχνικών και τα εργαλεία της νανοτεχνολογίας στους τομείς της βιοτεχνολογίας και της ιατρικής, που συμβάλλουν στην παρασκευή, τη ρύθμιση και τον έλεγχο των ιδιοτήτων των βιοϋλικών, την αξιολόγηση της συμβατότητας τους με έμβια ύλη (βιομόρια, κύτταρα κ.α.) καθώς και την παρακολούθηση των αλληλεπιδράσεών τους.
Στο πλαίσιο του συνεδρίου θα πραγματοποιηθεί, αύριο, στρογγυλό τραπέζι, στο οποίο οι επιστήμονες θα διαπραγματευτούν το πώς η νανοτεχνολογία μπορεί να βοηθήσει στην περίπτωση των άλυτων προβλημάτων της ιατρική"

ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ ΓΙΛΕΚΟ ΤΟΥ ΜΑΚΗ...Αν ήταν μια πραγματικότητα σίγουρα θα γινόταν αναφορά από τους ανθρώπους που δουλεύουν στη νανοτεχνολογία. Άλλωστε όταν μπαίνουν στη μέση τα χρήματα και επειδή προφανώς ο μάκης παίρνει ποσοστά από κάθε πώληση είναι καλό να κρατάμε μικρό έως και καθόλου καλάθι...Ο χρόνος όμως θα αποδείξει γρήγορα ποια είναι η αλήθεια...Ήδη αρκετά παιδιά με τα οποία δουλεύω θα το φοράνε την επόμενη εβδομάδα. Μάκη να ξέρεις ότι αν εκμεταλλεύτηκες τον πόνο των ανθρώπων απο το facebook και από όπου αλλού μπορώ θα σε κατηγορώ κάθε μέρα. Αυτό είναι υπόσχεση μπορεί όχι νανοβιολογική αλλά σίγουρα άκρως δεδομένη.

ΠAIΔΙΑ ΔΕΜΕΝΑ ΣΤΑ ΚΡΕΒΑΤΙΑ ΤΟΥΣ

Φωτογραφίες παιδιών δεμένα με ιμάντες στα κρεβάτια τους στο Κέντρο Περίθαλψης Παίδων (ΚΕΠΕΠ) Λεχαινών Ηλείας, είδαν χθες το φως της δημοσιότητας. Τις φωτογραφίες και σχετική επιστολή έστειλε σε τοπική ενημερωτική ιστοσελίδα φοιτήτρια από το εξωτερικό που ήταν εθελόντρια στο ΚΕΠΕΠ το 2009.

Το δέσιμο των παιδιών με ιμάντες στα κρεβάτια γίνεται για την ασφάλειά τους, μετά τη γραπτή οδηγία του ψυχιάτρου που συνεργάζεται με το ίδρυμα, υποστήριξε μιλώντας στην «Ελευθεροτυπία» η διοικήτρια του ιδρύματος Αννα Μαζαράκη.

«Πολλοί εργαζόμενοι στο ΚΕΠΕΠ έχουν τη νοοτροπία, όπως και η υπόλοιπη κοινωνία, ότι δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά με διανοητική αναπηρία ως ανθρώπινα όντα. Η δουλειά τους είναι απλά να τα κρατήσουν ζωντανά...», αναφέρει η εθελόντρια.

«Πολλοί "κανονικοί" άνθρωποι δεν θέλουν να καταλάβουν πως αναπηρία δεν σημαίνει ότι κάποιος είναι "φυτό", ξαπλωμένος στο κρεβάτι. Πολλά από αυτά τα παιδιά στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών είναι σε θέση να κάνουν πράγματα που δεν θα πιστεύετε: ένα αγόρι, το οποίο είναι δεμένο για πολλά χρόνια στο κρεβάτι του, φαίνεται ότι είναι σε θέση να περπατήσει ή να οδηγήσει μια αναπηρική καρέκλα πολύ καλά (ειδικά προς τα έξω από την πόρτα).

Αλλά δεν του επιτρέπεται, καθώς το ίδιο εξακολουθεί να περιμένει (για περίπου δύο χρόνια) εξέταση για την ασθενή καρδιά του. Ενα κορίτσι είναι σε θέση να ζωγραφίσει (παρ' όλο που δεν μπορεί να ελέγξει τα χέρια της πολύ καλά) και αυτό της αρέσει πολύ. Δύο επτάχρονα κορίτσια με αυτιστικό σύνδρομο μπορούν να καθίσουν στο τραπέζι και να φάνε με το κουτάλι, όμως τρέφονται ακόμη μέσα στο κλουβί τους...

Πολλά από τα παιδιά φαίνονται αποκρουστικά, αλλά δεν είναι δικό τους λάθος: κανείς δεν νοιάζεται να τα ντύσει με ρούχα του μεγέθους τους, καθαρά και χωρίς σχισίματα, να κόψει τα μαλλιά τους στην ώρα τους, να τα βοηθήσει να πλύνουν τα δόντια τους, να βάλουν κάποια ενυδατική λοσιόν στα πόδια και τα χέρια, να κάνουν ντους όταν χρειάζεται... Το νοσηλευτικό προσωπικό βάζει την υπηρεσιακή στολή του μόνο όταν έρχεται κάποια επιθεώρηση από το υπ. Υγείας», προσθέτει. (tvxs.gr)

Eίναι πολύ συγκινητικά όλα αυτά που γράφει η εθελόντρια και σε πολλά από αυτά έχει απόλυτο δίκιο. Είναι μια πραγματικότητα ότι σε πολλά ιδρύματα οι χρόνιες παθογένειες του συστήματος υγείας και η αδιαφορία διοικήσεων και υπαλλήλων έχει οδηγήσει σε συνθήκες εξαθλίωσης και περιθωριοποίησης τους τρόφιμους ακόμη και στις περιπτώσεις που υπάρχει το καλύτερο των προθέσεων από τους νοσηλευτές. Είναι αλήθεια ότι το προσωπικό δεν επαρκεί και σε χρόνιες κλήσεις για πρόσληψη το κεντρικό κράτος κωφεύει. Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές οι χώροι στους οποίους μένουν αυτοί οι άνθρωποι είναι το λιγότερο απαράδεκτοι χωρίς καθόλου υποδομή. Είναι δεδεμένο ότι η έλλειψη προσωπικού και η αδιαφορία των υπολοίπων μας οι οποίοι θα μπορούσαμε εθελοντικά να προσφέρουμε πολλα, κάνει την ενασχόληση αυτών των ανθρώπων με ευχάριστες δραστηριότητες πράγμα απίθανο και ουτοπικό. Αντί λοιπόν να ασχοληθούμε με τα κύρια προβλήματα αυτής της υπόθεσης για να δώσουμε απαντήσεις μένουμε και πάλι πίσω από τη δύναμη της εικόνας και μετατρέπουμε το έσχατο σε μέγιστο.

Έχουν μείνει όλοι άναυδοι πίσω από την εικόνα ενός τροφίμου με δεμένα τα χέρια, κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Διότι η τακτική του να είναι κάποιοι τρόφιμοι δεμένοι δεν είναι ούτε απάνθρωπη ούτε αντιεπιστημονική. Υπάρχουν πραγματικά τρόφιμοι οι οποίοι μπορεί να είναι επικίνδυνοι είτε για τους ευατούς τους είτε για τους άλλους και το δέσιμο είναι δυστυχώς ένα αναγκαίο κακό. Αν πάει ο καθένας εθελοντικά σε ένα ίδρυμα και απλά μείνει στην εικόνα μπορεί πολύ γρήγορα να βγάλει συμπεράσματα για απάνθρωπους νοσηλευτές που δένουν τους άμοιρους του τρόφιμους. Αν επαναλάβει όμως την επίσκεψή του θα διαπιστώσει ότι τα τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά διότι πολλές φορές αυτή η πρακτική μπορεί και να σώσει τη ζωή των τρόφιμων. Η αυτοτιμωρία και η σωματική βία στον ίδιο τους τον ευατό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί σε κάποιους από τους τρόφιμους και εκεί δεν έχεις πολλά μέσα στα χέρια σου για να αντιμετωπίσεις ένα σοβαρό αυτοτραυματισμό ή και μια αυτοκτονία ακόμη.

Κάποτε στο ίδρυμα "Αγιος παντελεήμων" υπήρχε ένας τρόφιμος τον οποίο συνάντησα όταν πήγαινα και εγώ εθελοντικά. Ο συγκεκριμένος ήταν μονίμως γυμνός. Και εγώ λοιπόν τις πρώτες φορές έκανα τη σκέψη για αδιαφορία από τους νοσηλευτές. Αν έβγαινε στη φόρα όλοι το ίδιο θα ισχυρίζονταν. Αργότερα όμως κατάλαβα ότι απλά δεν ήθελε ρούχα πάνω του, του τα φορούσαν και σε 5 λεπτά τα έβγαζε και ξανά και ξανά. Υπάρχουν άπειρα προσωπικά παραδείγματα τα οποία επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι όλα δεν είναι όπως φαίνονται.

Ας κοιτάξουμε λοιπόν λίγο την ουσία και τα πραγματικά προβλήματα και ας αφήσουμε στην άκρη και το υποκριτικό ψευτοενδιαφέρον και την προπαγάνδα της εικόνας.

ΑΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Kαι η αυθαιρεσία συνεχίζεται...Η ανομία έχει εξαπλωθεί σε υπερβολικό βαθμό και όσοι δεν καταλαβαίνουν τις συνέπειες που μπορεί να έχει μια τέτοια πορεία μάλλον πρέπει να κάνει μια ενδοσκόπηση στον ίδιο του τον ευατό και να αναλάβει τις ευθύνες του ή να αντιληφθεί την πραγματικότητα. Όπως σωστά αναφέρεται "η πορεία από την αρχική ανομία μέχρι την τελική ασυδοσία μοιάζει με την εξάπλωση του καρκίνου. Το κίνημα των τζαμπατζήδων είναι προγενέστερο της κρίσης" (Διονύση Γουσέτη, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) γιατί άλλωστε όλοι μας αν κάτσουμε να το καλοσκεφτούμε αυτήν την ανομία είχαμε σημαία μας και βοηθήσαμε στο να φτάσει η χώρα μας σε αυτό το ιλαρό σημείο. Η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα την ανομία την διατυμπανίζουμε αισθανόμενοι ηθικά περήφανοι και την αυθαιρεσία την αποκαλούμε επαναστατικότητα.

Είναι δεδομένο πως όλοι επικαλούνται προσωπικούς λόγους για να αντιδρούν σε οτιδήποτε επηρεάζει τη δική τους τσέπη γιατί εκεί κυρίως είναι το πρόβλημα. Απο το να μάχεσαι όμως για τα δικαιώματά σου μέχρι το σημείο να αντιδράς σπασμωδικά και άνομα έχει μεγάλη απόσταση. Αν θέλουμε να συγκρίνουμε τα όσα ζούμε στην Ελλάδα με τα όσα συμβαίνουν σε άλλες χώρες μπορούμε να πάρουμε το παράδειγμα της Ισπανίας, "που δεν είναι στη δική μας τραγική κατάσταση, κυβέρνηση, εργοδότες και εργαζόμενοι έφτασαν σε ένα συμβιβασμό προκειμένου να ξεφύγουν από την προσφυγή στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και το ΔΝΤ" (Άγγελλος Σταγκος ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ). Προφανώς αυτό συμβαίνει γιατί όλοι αντιλαμβάνονται τις ευθύνες του για την μέχρι τώρα πορεία της χώρας αλλά και γιατί έχουν ένα κοινό σκοπό, τον οποίο για να μπορέσουν να πετύχουν πρέπει να κοιτάξουν το συνολικό συμφέρουν. Ίσως έχουν αντιληφθεί πιο εύκολα από εμάς ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων, αν εξαιρέσουμε κάποιες κατηγορίες πολιτών οι οποίοι δεν επηρεάζονται από κρίσεις και ζουν πάντα στο αφρό, όλοι οι υπόλοιποι αλληλοεξαρτώμαστε και το προσωπικό συμφέρον θα είναι προσωρινό και εύκολα αντιστρέψιμο αν δεν ακολουθείται από μία γενικότερη ευημερία.

Όπως σωστά αναφέρεται η έξοδος από την κρίση συνδέεται απόλυτα με την αποκατάσταση του αξιακού δημοκρατικού συστήματός μας (νομικού και ηθικού) και την κατάργηση κάθε μορφής εξωθεσμικής «ανταλλακτικότητας» του πολιτικού μας συστήματος (Παναγιώτης Παναγιώτου ΕΘΝΟΣ). Είναι δεδομένο ότι η ευθύνη για την κατάσταση της χώρας δεν είναι ισοτιμα μοιρασμένη, αλλά όταν κάποιος εκμεταλλεύται την ανεπάρκεια ή το λάδωμα των ελεγκτικών μηχανισμών για να πετύχει τους σκοπούς του και να κλέψει λίγα αν μπορούσε να είναι σε διαφορετική κοινωνικά θέση θα έκλεβε πολλά. Η ηθική δεν έχει να κάνει μόνο με την ποσότητα και ποιότητα των παρανομιών αλλά και την ίδια την ύπαρξη της παρανομίας.

Έχουμε φτάσει λοιπόν στο σημείο να ποινικολογείται η μη πληρωμή του εισιτηρίου των αστικών συγκονωνιών κάτι που στις υπόλοιπες χώρες θεωρείται δεδομένο. Πολλοί ήδη έχουν βγει και θεωρούν ότι "οι διώξεις είναι προσχηματικές και εκφοβιστικές" (Η ΑΥΓΗ). Σωστά, κάπως έτσι είναι. Το θέμα είναι όμως ότι δε θα έπρεπε να είναι έτσι. Θα έπρεπε ο καθένας μας να είναι σωστός απέναντι στο κράτος και να προσπαθεί να αλλάξει το κράτος από μέσα. Η παρανομία δεν αλλάζει με παρανομία. Δε θεωρώ ότι οι αυξήσεις είναι φυσιολογικές και τα διόδια χαμηλά και σαφώς πρέπει κάτι να κάνουμε ώστε να αντιδράσουμε. Η αντίδραση όμως δε μπορεί να είναι μια γενική άρνηση της πληρωμής των πάντων γιατί όσα χάνονται από τα διόδια ή τα εισιτήρια θα τα πληρώσουμε κάπου αλλού και μαζί θα πληρώσουν και όσοι δε χρησιμοποιούν ούτε τις εθνικές όδούς ούτε τα αστικά.

Το σημαντικότερο όλων είναι ότι αν νομιμοποιηθεί αυτή η φράση "δεν πληρώνω" θα οδηγηθούμε σε ένα απέραντο χάος. Και το επίσης σημαντικό είναι πως αυτή η ψευτοεπαναστατικότητα λαμβάνει μέρος μόνο σε τομείς του δημοσίου ενώ δε βλέπω κανέναν νεοέλληνα Γκεβάρα να αρνείται να πληρώσει το εισιτήριο του κινηματογράφου, τη βενζίνη, τα εστιατόρια, τις εφημερίδες, τα ιδιωτικά σχολεία, τους ιδιωτικούς γιατρούς...και μη μου πείτε ότι εκεί οι τιμές δεν είναι υπέρογκες. Απλά μας αρέσει να κάνουμε το μάγκα όπου θεωρητικά δεν έχουμε συνέπειες ενώ σε ότι έχει να κάνει με την προσωπική μας ευδαιμονία η επαναστατικότητα μας μπαίνει κάτω από την έξωθεν καλή μαρτυρία μας.

Σαφώς και απαιτείται αντίδραση, αλλά λιγότερο εγωκεντρική. Χρειάζεται αντίδραση πάνω στην ουσία των πραγμάτων αλλά όχι αποθέωση της παραβατικότητας. Αν αρχίσει ο καθένας μας να παραβατεί ενάντια στο κράτος ή στον συνάνθρωπό του όταν θεωρεί πως αδικείται ( άλλωστε ο καθένας αισθάνεται ότι αδικείται από διαφορετικές καταστάσεις οπότε άντε να βγάλεις άκρη) τότε θα οδηγηθούμε σε μια απόλυτη ανομία και οι συνθήκες που βιώνουμε τώρα θα είναι συγκριτικά απείρως καλύτερες.