ΚΑΙ ΤΩΡΑ?

Μάλλον ολοκληρώθηκε η συμφωνία...με κόστος και υποχωρήσεις. Σε οικονομικό και ηθικό επίπεδο. Έγιναν πολλά λάθη. Κάναμε πολλά λάθη. Μα τώρα ήρθε η ώρα εγώ να σε στηρίξω. Επέτρεψες να φτάσουν τα πράγματα στο απροχώρητο. Άφησες να χαθεί κάθε διαπραγματευτικό χαρτί που πιθανά είχαμε. Συμμερίστηκε απόψεις ανθρώπων που έμαθαν να ζουν με θεωρίες, κολακευμένοι από το δικό τους είδωλο, εξολοκλήρου αναξιόπιστοι και αγενείς. 

Τώρα όμως ήρθε η ώρα όσοι πιστεύουμε στο μέλλον της Ελλάδας μέσα στην Ευρώπη να σε στηρίξουμε γιατί ο πραγματικός αγώνας τώρα ξεκινάει. Τώρα που πρέπει να στραφούμε προς τον εαυτό μας και να κάνουμε την αυτοκριτική και τη διόρθωσή μας. Και ο εαυτός μας υποσυνείδητα είναι τις περισσότερες φορές πιο ήπιος κριτής, με αποτέλεσμα να χάνουμε την εύκολη δικαιολογία της προσπάθειας των άλλων να μας καταστρέψουν. 

Πρέπει να αλλάξεις όσα δεν άλλαξαν χρόνια, να αλλάξεις συμπεριφορές, να σβήσεις προνόμια, να κυνηγήσεις Ερινύες, να παλέψεις ενάντια σε κατεστημένα που απομυζούσαν τους χυμούς της χώρας. Και η αλήθεια είναι ότι πολλοί από όσους σε στήριζαν πλέον θα είναι αντίπαλοι σου, εγκλωβισμένοι ακόμη σε ένα ψέμα για δυνατότητα επιλογών, που εσύ ο ίδιος όμως θέριεψες και τώρα θα το βρεις απέναντί σου. 

Πρέπει όλοι οι πολιτικοί που έχουν τη δύναμη και τη θέληση να αλλάξουν την Ελλάδα που μας πληγώνει, να συμπορευθούν με σένα, όχι μέσω δηλώσεων αλλά στην πράξη, μέσω της συμμετοχής τους σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με εσένα πρωθυπουργό. Όλοι πρέπει να σταθούν μπροστά στις ευθύνες τους. Δε χωράνε λαϊκισμοί και μικροκομματικές επιλογές. Πρέπει να διώξεις τα βαρίδια από το κόμμα σου και να κάτσεις με ειλικρίνεια αυτή τη φορά απέναντι σε όσους σε στήριξαν, να ζητήσεις συγνώμη, να εξηγήσεις τι θα σήμαινε η έξοδος από το ευρώ και να ζητήσεις τη συμπαράσταση όλων σε μια νέα προσπάθεια.

Δε θα πάρεις τη πλειοψηφική στήριξη, γιατί οι περισσότεροι σε αυτή τη χώρα έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας, και να θεωρούμε τους εαυτούς μας πληβίους ενώ εκμεταλλευόμαστε με ανειλικρίνεια κάθε θετικό στοιχείο του καπιταλισμού. Έχουμε μάθει να πιστεύουμε ότι μας συμφέρει και να κατακρεουργούμε κάθε διαφορετικά άποψη. Έχουμε μάθει να πιστεύουμε σε θεωρίες συνωμοσίας γιατί γλιτώνουμε τον καταμερισμό ευθυνών και στους εαυτούς μας. Όσοι έχουν λοιπόν το κουράγιο να στηρίξουν ένα τέτοιο πρόγραμμα για να στηριχθούν και τα αδύνατα στρώματα, κάτι που δε θα μπορούσε να γίνει αν πηγαίναμε σε δραχμή, ας ενωθούμε και ς κάνουμε με ταπεινότητα και ειλικρίνεια ότι καλύτερο και περισσότερο μπορούμε.  

O ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΝΙΚΑΝΟΣ

Τις τελευταίες ημέρες συνέβησαν κάποια περιστατικά, που μου αποδεικνύουν το λόγο για τον οποίο το "ναι" είναι αυτό που ελλείψει καλύτερης επιλογής πρέπει να επικρατήσει. Ακούσαμε λοιπόν για διορισμούς συγγενών σε αβανταδόρικες θέσεις, για αυξήσεις μισθών με προσωπικές αποφάσεις, για προσλήψεις στο δημόσιο. Αυτά τα γεγονότα από μόνα τους δε φανερώνουν το χαμηλό επίπεδο ηθικής των κυβερνώντων σε σχέση με την ηθική όσων βρίσκονται στη θέση της αντιπολίτευσης, διότι η μνήμη μας δεν είναι τόσο κοντή και γνωρίζουμε σε ποια χώρα ζούσαμε και τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό που μπορούμε να βγάλουμε σαν συμπέρασμα είναι ότι ο οποιοσδήποτε βρεθεί σε θέση εξουσίας παθαίνει μια εσωτερική μετάλλαξη, λησμονεί τις ηθικές του αρχές και αξίες, αν ποτέ είχε και συμπεριφέρεται με παρόμοιο αναξιοπρεπή και απαράδεκτο τρόπο, σαν να θέλει να συνεχίσει τον "πετυχημένο" δρόμο των προηγούμενων.

Αυτό με εμποδίζει να πιστέψω τη δυνατότητα που έχουν όσοι βρίσκονται στην εξουσία να αλλάξουν τις δομές οι οποίες έχουν φέρει τη χώρα στο σημείο που βρίσκεται τώρα και να προχωρήσουν σε βαθύτερες μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα αλλάξουν τον κράτος και τον τρόπο με τον οποίο οφείλει να συμπεριφέρεται ο πολίτης μέσα σε αυτό. 

Αν λοιπόν συνδέσω τα προηγούμενα με το δημοψήφισμα θα έλεγα ότι και οι δύο πλευρές μας έχουν αποδείξει αν όχι την ανικανότητά τους να προχωρήσουν σε βαθιές τομές, τότε σίγουρα σε μια ανεπάρκειά τους να πάρουν τις κατάλληλες επιλογές την κατάλληλη χρονική στιγμή. Αν όμως σκεφτώ ότι η συνέπεια ενός "ναι" απαιτεί εφαρμογή λιγότερο ριζοσπαστικών και εκσυγχρονιστικών επιλογών από πολιτικούς περισσότερο έμπειρους, ενώ η συνέπεια ενός "όχι" για να μην είναι καταστροφική και στο παρόν και στο μέλλον απαιτεί μεγαλύτερη φαντασία και δημιουργικότητα, αποφασιστικότητα και καινοτομία, καλύτερη οργάνωση και προγραμματισμό από ανθρώπους οι οποίοι μέχρι τώρα χαρακτηρίζονται εύκολα ως ερασιτέχνες, τότε είναι δεδομένος ο δρόμος μπροστά μου για να μπορέσουμε να φτάσουμε στο επίπεδο στο οποίο όλοι θα επιθυμούσαμε, έστω και αν αυτό οφείλεται στις λιγότερες απαιτήσεις που έχει το "ναι".

Αν υπήρχαν στην εξουσία άνθρωποι οι οποίοι θα μου είχαν αποδείξει την αξία τους, τότε όλα ίσως να ήταν διαφορετικά.